ساخت توکن : چگونه توکن ارز دیجیتال خود را بسازیم و تبدیل به بانک شویم

اگر برای شما این سؤال پیش‌آمده که چطور توکنی کریپتویی بسازید، چه برای بالا بردن سرعت و کیفیت برنامه دیفای (اقتصاد غیرمتمرکز) خود یا کسب درآمد از توسعه برنامه و دیگر اهداف، جواب سؤال شما پیش ماست. ما در این مقاله توضیح خواهیم داد که چگونه می‌توانید توکن رمزنگاری‌شده خود را بسازید، حتی اگر علم زیادی از فناوری بلاکچین نداشته باشید.

کوین‌های رمزنگاری‌شده‌ای مانند دوج کوین یا aave که این روزها در صدر اخبار هستند، با این ایده شروع بکار کرده‌اند:

“چرا من توکن کریپتویی خودم را نداشته باشم؟ قطعاً این کار لذت‌بخش و سرگرم‌کننده خواهد بود”.

ممکن است برخی سرمایه‌گذاران روی قسمت سرگرم‌کننده بودن این کار با شما موافق نباشند، ولی ما در دنیای جدید و آینده داری از رمزارزها و اقتصاد غیرمتمرکز ( Defi ) قرار داریم. پس چرا فرصت را از دست بدهیم؟

مطالبی که باید به خاطر بسپارید:

• شما می‌توانید کوین یا توکن خود را بسازید. به ازای هر بلاکچین فقط یک کوین می‌توانید داشته باشید و آن را هنگام ساختن بلاکچین جدید خلق می‌کنید. البته می‌توانید تعداد زیادی توکن داشته باشید که توسعه آن‌ها آسان‌تر خواهد بود.
• هر توکن رمزنگاری‌شده درواقع قرارداد هوشمندی است که روی بلاکچین قرار دارد. پس باید قرارداد هوشمندی بر پایه استانداردهای مشخص توکن ها اجرا کنید. این استانداردها بسته به بلاکچینی که توکن شما روی آن قرار می‌گیرد، می‌تواند متفاوت باشد.
• معمول‌ترین کاربرد ساخت توکن رمزنگاری‌شده، تشویق کاربران به شرکت فعالانه‌تر در دیفای یا دیگر برنامه‌های غیرمتمرکزی است که شما طراحی می‌کنید.

تفاوت توکن و کوین چیست ؟

در این قسمت بطورخلاصه به شما می‌گوییم که توکن های رمزنگاری‌شده درواقع چه چیزی هستند. در آغاز متن به دو رمزارز دوج کوین و آوه اشاره کردیم. اولی کوین و دومی توکن به‌حساب می‌آید.

حالا سؤال اینجاست که تفاوت این دو چیست و چرا این مورد اهمیت زیادی دارد؟

بلاکچین مانند مرکز داده‌ای عمومی و اشتراکی است که سابقه شفافی از تمام تراکنش‌هایی که روی زنجیره انجام می‌شود را در خود ذخیره می‌کند. تأیید این تراکنش‌ها با حل کردن معادلات پیچیده ریاضی توسط شرکت‌کنندگان شبکه (عموماً نودها) صورت می‌پذیرد.

 هر کوین رمزنگاری‌شده، ارز اصلی روی بلاکچین خود است. برای مثال اتر (ETH) ارز درون شبکه برای بلاکچین مشهور اتریوم است. هر بلاکچین به کوین رمزنگاری‌شده به‌عنوان پول نیاز دارد تا برای پرداخت هزینه تراکنش‌ها و دیگر فعالیت‌های درون بلاکچین از آن استفاده شود.

برنامه دیفای به نرم‌افزاری گفته می‌شود که روی بلاکچین اجراشده و برای کاربران امکان استفاده از قابلیت‌های مالی، بدون نیاز به مالکیت مرکزی را فراهم می‌سازد. به همین دلیل آن را اقتصاد غیرمتمرکز (DECENTERALIZED FINANCE) یا دیفای می‌نامند.

علاوه بر کوین‌ها، بعضی از بلاکچین های پیشرفته مانند اتریوم یا زنجیره بایننس، از توکن های رمزنگاری‌شده نیز پشتیبانی می‌کنند. هرکسی که استانداردهای بلاکچین را رعایت کند می‌تواند توکن خود را روی این بلاکچین ها ساخته و منتشر کند. وقتی‌که توکن رمزنگاری‌شده را قرض می‌دهید، معاوضه می‌کنید، می‌فروشید یا هر فعالیت دیگری با آن انجام می‌دهید، برای پرداخت هزینه کارکرد توکن درون بلاکچین، باید از کوین همان بلاکچین استفاده کنید.

برای بهتر متوجه شدن تفاوت اصلی بین کوین و توکن های رمزنگاری‌شده، به جدول زیر توجه فرمایید:

موضوع	کوین رمزنگاری‌شده	توکن رمزنگاری‌شده
هدف	تأمین مالی هر فعالیتی روی بلاکچین	داشتن ارزش و کاربرد مخصوص به خود که متصل به پروژه‌ای روی بلاکچین میزبان خود است
کمیت	یک عدد به ازای هر بلاکچین	چندین توکن می‌توانند در کنار هم‌ روی یک بلاکچین وجود داشته باشند
قیمت	به‌طورمعمول بالاتر از توکن ها	معمولاً کمتر از قیمت کوین آن بلاکچین
شرکت در دیفای	برای درست کار کردن هر برنامه دیفای لازم است. می‌تواند معاوضه، ارسال، دریافت، معامله شود	می‌تواند تبدیل معامله شود و دیگر فعالیت‌ها را مانند کوین‌ها انجام دهد. ممکن است برای برنامه دیفای خاصی لازم باشد
مثال	BITCOIN-ETHER-ADA	Bat-Aave-Uni

همان‌طور که می‌بینید تفاوت چشمگیری بین کوین‌ها و توکن های رمزنگاری‌شده وجود دارد و احتمالاً شما به توسعه توکن به علت پیچیدگی‌های کمتر، علاقه بیشتری خواهید داشت.

اصطلاح آلت کوین نیز برای خطاب کردن همه رمزارزها به جز بیتکوین، چه توکن باشند و چه کوین، استفاده می‌شود.

قابلیت‌های کلیدی توکن

گفتیم که هر فردی می‌تواند توکن رمزنگاری خود را به صورت مجازی روی بلاکچین دلخواهش بسازد، البته به‌جز بلاکچین بیتکوین که تنها برای سازوکار خود بیتکوین طراحی‌شده است. برای این موضوع که نمی‌توانید توکن بیتکوین بسازید، در ادامه راهکارهایی به شما خواهیم گفت.

در حال حاضر چیزی حدود ۶ تا ۷ هزار توکن رمزنگاری‌شده وجود دارد، حتی یکی از منابع دنبال کننده کریپتویی این عدد را بالاتر از ۷ هزار نیز عنوان کرده است.

ماهیت توکن ها از انتقال ارزش در پروژه بلاکچینی مخصوص خود معنا می‌گیرد. برای مثال BAT (یا BASIC ATTENTION TOKEN) توکن کریپتویی است که هرکسی می‌تواند با استفاده از مرورگر اینترنتی BRAVE آن را به دست آورد و با انعام دادن به تولیدکنندگان محتوا آن را خرج کند، یا آن را به ارزهای فیات و دیگر رمزارزها تبدیل کند.

این توکن ها چه قابلیت یا خصوصیاتی دارند که باید از آن مطلع باشید؟

خصوصیات بلاکچین

اول‌ از همه شما می‌توانید توکن کریپتویی جدیدی را برای بلاکچین های مختلف بسازید. در نگاه اول تعداد کمی بلاکچین برای انتخاب وجود دارد. در آغاز سال ۲۰۲۱، حدود ۳۰ بلاکچین در بازار وجود داشت که قابلیت ساخت توکن روی زنجیره‌شان را داشتند.

هرکدام از آن‌ها قوانین و استانداردهای مخصوص به خود را برای ساختن توکن های رمزنگاری‌شده داشتند. همچنین این توکن ها بسته به جایگاهی که در ریشه بلاکچین دارند، ممکن است قابلیت‌های متفاوتی داشته باشند.

ملاک شما در انتخاب بلاکچین مناسب برای ساختن توکن چیست؟

یک حقیقت : توکن های رمزنگاری‌شده باوجود تعداد روزافزونی که دارند، هنوز در دنیای فناوری در مرحله نوجوانی به سر می‌برند. برای مثال اگر به دستیار صوتی بگویید که 1 BAT به دلار آمریکا چه قیمتی است، احتمالاً جواب روشنی مانند دستور 1 یورو به دلار نخواهید گرفت. البته زمانی که مردم به جستجوی این توکن ها، آن‌هم به تعداد دفعات زیاد بپردازند، برای گوگل اضافه کردن این قابلیت‌ها زحمت چندانی ندارد. اگر بخواهیم عادلانه قضاوت کنیم چنین دستورهایی هم‌اکنون برای رمزارزهایی مانند بیتکوین و اتریوم فعال است.

خوشبختانه برای صاحبان کسب‌وکاری مانند شما، انتخاب بلاکچین مناسب هراس برانگیز نخواهد بود. شما موردی را انتخاب می‌کنید که بهترین سازگاری در ابعاد بالا را داشته باشد، درست است؟ در این مورد باید بگوییم که این اکوسیستم بخصوص قسمت توکن ها هنوز بسیار نوپاست.

به وب‌سایت‌هایی مانند BLOCKCHAIR که زنجیره‌ها را کاوش می‌کنند سری بزنید. به‌سرعت خواهید فهمید که اتریوم در حال حاضر بین همه بلاکچین های دیگر بهترین است. این برتری هم ازنظر تعداد تراکنش بر ثانیه است و هم ازنظر تعداد کیف پول‌های دیجیتالی فعال که تقریباً با بیتکوین برابری می‌کند.

به همین دلیل است که اکثر توکن های رمزنگاری‌شده (که بانام ERC-20 نیز شناخته می‌شوند) روی بلاکچین اتریوم جا خوش کرده‌اند. این بستر برای بسیاری از توکن های موفق نقطه آغاز بوده است. برای مثال بایننس کوین با توکن BNB کار خود را با بلاکچین اتریوم آغاز کرد و سپس به بلاکچین مختص خود کوچ کرد و به کوین تبدیل شد.

احتمال اینکه بلاکچین اتریوم انتخاب اول شما برای ساختن توکن باشد بسیار زیاد است، زیرا این شبکه پیش‌تر میزبان بسیاری از کاربران و پروژه‌ها بوده است.

البته در حال حاضر بلاکچین های قدرتمندی مانند Solana و Kadena هم به وجود آمده اند که قدرت بسیار زیادی دارند و بسیاری از یاران قدیمی اتریوم هم در حال کوچ به این پلتفرم های بلاکچینی هستند

گونه‌های مختلف

دومین نکته‌ای که در ساختن توکن رمزنگاری‌شده باید به آن توجه کنید، گونه‌های مختلف آن‌هاست. به‌طورکلی ۳ دسته اصلی برای توکن های کریپتویی وجود دارد:

• توکن های امنیتی
• توکن های پرداختی
• توکن های کاربردی

توکن های پرداختی ساده‌ترین شکل توکن های رمزنگاری‌شده هستند. همان‌طور که از نامشان پیداست آن‌ها تنها برای انتقال و بدون هیچ کاربرد اضافه‌ای طراحی‌شده‌اند.

شاید فکر کنید که توکن های امنیتی تنها برای بهبود امنیت برنامه‌های بلاکچینی استفاده می‌شوند (اکثر افرادی که این اسم به گوششان می‌خورد، عموماً این‌گونه فکر می‌کنند) اما این توکن ها بیشتر در دسته ابزارهای مالی جای می‌گیرند. هر توکنی که به‌عنوان ابزاری برای سرمایه‌گذاری به‌کارگیری شود درواقع توکنی امنیتی است. کاربران اغلب این توکن ها را اِستِیک ( Stake ) می‌کنند، یعنی مقدار دلخواهی از این توکن ها را در مدت‌زمان مشخصی برای به دست آوردن سود، بلوکه می‌کنند.

توکن های کاربردی احتمالاً جالب‌ترین نوع توکن های رمزنگاری‌شده‌اند. آن‌ها به‌منظور خدمت به هدف خاصی در برنامه‌های غیرمتمرکز (dAPP) استفاده می‌شوند، یعنی دسترسی کاربران به قابلیت‌های این برنامه‌ها را فراهم می‌سازند.

برای مثال هلیوم (شبکه غیرمتمرکز اینترنت اشیا) کاربران را ملزم به خرید کوین HNT می‌کند تا به آن‌ها امکان خرید و نصب سخت‌افزارهای بی‌سیم لازم برای استخراج بلوک‌های هلیوم را بدهد.

توکن ها همچنین از نظر استانداردهای توسعه با یکدیگر متفاوت‌اند. این استانداردها مانند راهنمایی برای درک بهتر از قابلیت‌های اصلی آن‌هاست. برای مثال اتریوم استاندارد ERC-20 را برای توکن هایش دارد که به‌عنوان استاندارد طلایی توکن های رمزنگاری‌شده شناخته می‌شود. این استاندارد پارامترها و نحوه کارکرد توکن را مشخص می‌کند. در کنار ERC-20 دیگر فرمت‌هایی هم برای توسعه توکن های کریپتویی در دسترس است.

این روزها یکی از ترندهای محبوب، NFT ها یا توکن های غیرمثلی (NON-FUNGILBLE TOKENS) هستند. این توکن ها کاملاً منحصربه‌فرد هستند و درون شبکه بلاکچین تنها یک نمونه از آن‌ها وجود دارد. این‌طور فرض کنید که هر بیتکوین از نظر ارزش با بیتکوین های دیگر برابر است و تفاوت چندانی بین آن‌ها وجود ندارد. ولی هر NFT کد مخصوص به خود را دارد و با هیچ NFT دیگری یکسان نیست.

NFT ها را مانند عکس‌های دیجیتالی در نظر بگیرید که فقط یک صاحب دارد و مالکیتش با شفافیت بالا توسط فناوری بلاکچین قابل رهگیری است. این پایه‌ای‌ترین کاربرد NFT هاست. هنرهای دیجیتالی با استفاده از این مدل توکن ها تأییدشده و به‌صورت اثبات عمومی مالکیت (public proof of stake) به ثبت می‌رسند.

آثار هنری می‌تواند شامل تصویر متحرکی از گربه شما باشد یا آیتمی کلکسیونی، شاید هم یک رمز دسترسی یا بلیت لاتاری. اگر قصد تولید NFT را داشته باشید باید از استاندارد ERC-20 اتریوم استفاده کنید.

نوسان قیمتی

یکی دیگر از جنبه‌های توکن های رمزنگاری‌شده نوسان قیمت آن‌هاست. این توکن ها می‌توانند افزایش‌ها یا کاهش‌های قیمتی تا 50% یا بیشتر را در شرایط مختلف تجربه کنند. تنها استثنائی که برای نوسان قیمت در دنیای رمزارزها وجود دارد، STABLE COIN هایی مانند USDT یا USDC هستند.

هر واحد از این کوین‌ها ارزشی ثابت و برابر با یک دلار آمریکا دارند. ولی تنها مورد قابل‌توجه این است که به ازای هر عدد از این کوین‌های ثابت، باید ارزی فیاتی مانند دلار آمریکا در خزانه شرکت‌های توسعه‌دهنده وجود داشته باشد تا قیمت این رمزارز بتواند ثابت بماند و این خود چالشی بزرگ است.

حال برای شما که صاحب کسب‌وکار هستید و قصد دارید مدل کسب‌وکاری بر مبنای توکن ها در بازار طراحی کنید، نوسان قیمتی چگونه خواهد بود؟

جواب این سؤال کاملاً بستگی به شرایط بازار رمزارزها دارد. اگر مردم بتوانند آزادانه توکن رمزنگاری‌شده شما را بخرند یا آن را درازای دارایی‌های دیگر معاوضه کنند، قیمت توکن شما افزایشی خواهد بود ولی این تنها یک جنبه از فرآیند کلی در مسیر توسعه محصول شماست.

پس بهتر است وقتی را به فکر کردن در مورد دیگر قابلیت‌های توکن خود اختصاص دهید تا بتوانید عملکرد آن را به بهترین حالت محصول دیجیتالی موجود نزدیک کنید. در ادامه تعدادی از قابلیت‌هایی که شاید در ساختن توکن کریپتویی به کارتان بیاید را معرفی می‌کنیم.

ناشناس بودن

اگر توکن شما بتواند هنگام تراکنش ردی از خود بجا نگذارد و ناشناس باشد، ویژگی رقابتی خوبی محسوب می‌شود. باید طوری توکن خود را برنامه‌نویسی کنید که در سایت‌هایی مانند etherscan قابل‌ردیابی نباشد. مثال‌هایی نیز برای این نوع از رمزارزها وجود دارد که از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان زی کش (zcash) و مونرو (monero) را نام برد.

سوءبرداشت‌های معمول در مورد توکن های رمزنگاری‌شده

در اینجا به بررسی مختصر چند افسانه خیالی در مورد توکن های کریپتویی می‌پردازیم که اگر قصد ساختن توکنی رو بلاکچین را دارید (توسعه هرگونه برنامه عمومی فین تِک) لازم است آن‌ها را مدنظر داشته باشید.

فرا ایمن

توکن های شما روی شبکه‌های بلاکچین قرار می‌گیرند، پس باید فوق‌العاده ایمن باشند. این تصور اشتباهی است که اکثر افراد به آن اعتقاد دارند. نقطه‌های نفوذی که توکن شما ممکن است موردحمله قرار بگیرد به 2 دسته تقسیم می‌شود:

• نرم‌افزارهای خارج از شبکه‌ای که برای تعامل کاربران با توکن ساخته می‌شود (که روزنه‌ای است برای حملات هک)
• دارندگان کیف پول‌های دیجیتالی تازه‌کار (که بیشتر مورد کلاه‌برداری قرار می‌گیرند)

البته خود بلاکچین نیز ممکن است هک شود. به همین دلیل است که هنگام ساختن توکن رمزنگاری‌شده، باید به امنیت بلاکچین، سرور و نرم‌افزارهایی که روی آن اجرا می‌شود و با شبکه تعامل دارد بسیار دقت کنید.

درست است که می‌گویند اگر توکن شما روی بلاکچین قرار بگیرد، به علت رمزنگاری‌ها دیگر قابل‌تغییر نیست؛ اما فِرانت اِند (کدهای ظاهری نرم‌افزار) و بَک اِند (کدهای ساختاری نرم‌افزار) باید به‌خوبی موردحفاظت قرار بگیرند.

ناشناس بودن

همان‌طور که در بالا گفتیم اگر توکن شما از قابلیت ناشناس بودن بهره نبرد، هر فردی که آدرس کیف پول دیجیتالی کاربران شما را داشته باشد، می‌تواند تمام تراکنش‌های آن‌ها را مشاهده کند. پس به کاربران خود آموزش دهید تا آدرس کیف پول خود را به‌راحتی در اختیار همه افراد نگذارند.

هزینه تراکنش صفر

اتریوم که در حال حاضر یکی از محبوب‌ترین بلاکچین هاست، برای تراکنش‌های پایه خود هزینه تراکنشی معادل با 100 تا 500 دلار (بسته به شلوغی شبکه) از کاربرانش دریافت می‌کند. دلیل این هزینه بالا مشکل در مقیاس‌پذیری این شبکه است (به همین دلیل است که تیم توسعه آن‌ها در حال کار بر روی شبکه اتریوم 2.0 هستند).

پس باید این واقعیت را باور کنیم که هیچ توکن رمزنگاری‌شده‌ای نمی‌تواند هزینه تراکنش صفر یا نزدیک به آن را ضمانت کند. این میزان درواقع بستگی به بلاکچینی دارد که برای میزبانی توکن خود انتخاب می‌کنید. البته می‌توانید بلاکچین مخصوص به خود را راه‌اندازی کنید و در آن صورت می‌توانید تراکنش‌های رایگان را به کاربران خود هدیه دهید.

انجام تراکنش‌های بلافاصله

دوباره برای مثال از بلاکچین اتریوم استفاده می‌کنیم که تراکنش‌های آن می‌تواند تا چند ساعت نیز به طول بیانجامد. البته این مدت‌زمان قطعاً کوتاه‌تر از بانک‌های بین‌المللی خواهد بود ولی قطعاً ممکن است بلافاصله نیز نباشد. گاهی اوقات هم تراکنش انجام نمی‌شود ولی شما مجبور به پرداخت هزینه آن خواهید بود.

این موارد مهمی بود که باید در مورد کارکرد توکن ها می‌دانستید تا درک بهتری برای ادامه روند داشته باشد. خوشبختانه می‌توانید از بعضی از موارد گفته‌شده برای پروژه خود استفاده کنید (برای مثال شفافیت در تراکنش‌ها لزوماً نکته منفی نیست) و برای ارزشمندتر شدن توکن خود، دیگر جنبه‌های آن را نیز بهبود بخشید.

موارد استفاده برای ساختن توکن رمزنگاری شده

اصلاً چه دلیلی وجود دارد که شما را به ساختن توکن رمزنگاری‌شده ترغیب کند؟

کسب سرمایه

شرکت‌ها پول‌های هنگفتی از عرضه اولیه کوین‌های خود (ICO) به دست می‌آورند، بهتر است بگوییم آن‌ها با فروختن کوین‌هایی که هنوز آینده مشخص و قطعی ندارند، این‌گونه پول پارو می‌کنند. عدد این فروش‌ها به میلیاردها دلار نیز می‌رسد و تمامی این سرمایه برای توسعه محصول، به کسب‌وکارها تعلق می‌گیرد.

این روزها در صنعت کریپتو، ایردراپ (AIRDROP) ها بسیار محبوب شده‌اند که در آن شرکت‌ها قولی برای توزیع مقدار مشخصی از کوین‌ها یا توکن های خود می‌دهند، آن‌هم در ازای اهدای پول از سمت کاربرانشان. در ادامه مطلب بحث را به سمت موضوعات تخصصی و معرفی بهترین API ها برای برنامه غیرمتمرکز شما می‌بریم.

جذب مخاطب به DAPP شما

درواقع این مورد یکی از اصلی‌ترین دلایل برای ساختن توکن کریپتویی است که دانش و آگاهی فنی بالایی نیز می‌طلبد. فرض کنید که شما برنامه‌ای غیرمتمرکز یا همان DAPP دارید، برای مثال صرافی غیرمتمرکز (DEX) که به‌عنوان محصولی عالی در حوزه دیفای (اقتصاد غیرمتمرکز) شناخته می‌شود. در این وضعیت شما قصد ساختن توکنی دارید تا محصول شما را تبلیغ کند و کاربران بیشتری را درگیر آن کند.

یونی سوآپ که در حال حاضر بزرگ‌ترین صرافی غیرمتمرکز روی بلاکچین اتریوم است، دقیقاً همین کار را انجام داد.

آن‌ها توکن رمزنگاری‌شده UNI را برای معامله در صرافی متمرکز کوین بیس و صرافی غیرمتمرکز خودشان عرضه کردند. اما UNI هیچ ارتباطی با کارکرد UNISWAP نداشت؛ بنابراین توکنی تزیینی به‌حساب می‌آمد (مانند اکثر توکن های دیگر). متأسفانه یکی از دلایلی که مردم به سمت بازارهای کریپتویی می‌آیند، سودهای نجومی است. اما برخی دیگر باهوش‌ترند و به دنبال راه‌هایی برای سرمایه‌گذاری (یا استیک) بلندمدت هستند.

وابسته کردن کارکرد توکن به دیفای یا هر نوعی دیگری از DAPP ها کار سختی است. نه‌تنها ارتباط این دو مهم است، بلکه باید حضور توکن شما در روند کارکرد برنامه‌تان ضروری باشد. حقیقت این است اگر تمام توکن های رمزنگاری‌شده را بررسی کنید، اکثر آن‌ها توکن های تجملاتی هستند که کاربرد اندکی به آن‌ها اضافه‌شده باشد. توکن های کاربردی واقعی مانند BAT همانند جواهراتی هستند که در ازای توجه، وقت و انرژی کاربران به آن‌ها جایزه می‌دهند.

اگر بتوانید این مشکل را حل کنید، خود را بنیان‌گذاری موفق برشمارید زیرا موارد دیگر مانند چیدن تکه‌های پازل در حوزه فنی است.

داشتن هدف

توکن BX کشاورزان و شرکت‌ها را به هم متصل می‌کند، این راهی است که این توکن باهدف بهبود بخشیدن انتشار کربن در کره زمین در پیش‌گرفته است. شرکت سازنده BX نرم‌افزاری را ارائه می‌دهد که به کشاورزان کمک می‌کند بهینه‌تر به کشت بپردازند و کربن بیشتری را در خاک حفظ کنند. از سمت دیگر سرمایه‌گذاران در برنامه‌های هوشمند آب و هوایی سرمایه‌گذاری می‌کنند تا اطلاعات دیجیتالی بهینه‌شده‌ای روی بلاکچین به دست آید.

آیا این سناریو برای شما مفهوم خاصی دارد؟ این داستان یک هدف برای ساختن توکن بود که به‌وسیله آن حمایت و توجه بیشتری از سمت مردم به این محصول دیجیتالی جلب خواهد شد.

ساختن بلاکچین

در آخر اگر تصمیم به ساختن بلاکچین خود بگیرید، نمی‌توانید آن را بدون داشتن کوین توسعه دهید. همان‌طور که قبل‌تر هم گفتیم، کوین‌ها به‌عنوان ارز اصلی برای اجرای هر تراکنش روی شبکه، در پلتفرم ایفای نقش می‌کنند.

توضیحات در مورد توسعه بلاکچین (یا کپی کردن و اعمال تغییرات در بلاکچین های موجود) خارج از چهارچوب این مقاله است. پس تمرکزمان را در این مطلب روی چگونگی ساختن توکن رمزنگاری‌شده می‌گذاریم.

استفاده از راهکارهای آماده برای ساختن توکن

آسان‌ترین راه برای ساختن توکن کریپتویی، استفاده از پلتفرم‌های DIY (خودت انجامش بده) است. اگر پلتفرمی با نام SaaS برای توسعه نرم‌افزارهای موبایلی و تحت وب وجود دارد که با استفاده از کپی و جای گذاری از برنامه‌های دیگر این کار را انجام می‌دهد، پس چرا ابزاری برای ساختن توکن ها به همین راحتی وجود نداشته باشد؟

بله درست است، چنین ابزاری‌هایی در حال حاضر وجود دارند.

اگر برای جذب سرمایه قصد ساختن توکن رمزنگاری‌شده دارید، می‌توانید از ابزاری‌های زیر استفاده کنید:

• کوین تول (COIN TOOL)
• بیک مای توکن (BAKE MY TOKEN)
• توکن فکتوری (TOKEN FACTORY)

حدس ما بر این است که شما استاندارد ERC-20 را انتخاب می‌کنید که از مزایای اکوسیستم توسعه‌یافته اتریوم بهره می‌برد. درواقع اکثریت عرضه اولیه کوین‌ها (ICO) روی این بستر انجام می‌شود. بعد از انتخاب پلتفرم خود باید خصوصیات بنیادی موردنیاز توکن کریپتویی خود را مشخص کنید، این ویژگی‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• خصوصیت BURN (توکنی که ظرفیت مشخص‌شده‌ای دارد و قابلیت سوزاندن توکن ها به‌منظور افزایش ارزش توکن های باقی‌مانده را دارد)
• خصوصیت MINT (توکنی که ظرفیت مشخصی ندارد و سازنده می‌تواند بسته به نیاز تعداد توکن های موجود را افزایش دهد)
• ساختن قوانینی برای مدیریت توکن رمزنگاری‌شده
• محول کردن مالکیت و غیره

شما همه این کارها را بدون نیاز به نوشتن حتی یک خط کد می‌توانید انجام دهید. راه‌حل آن انتخاب از بین گزینه‌ها و ورود حداقل اطلاعات موردنیاز است. این بهترین سناریو برای ساختن سریع توکن و عرضه اولیه آن است.

چگونه در ۴ قدم توکنی رمزنگاری‌شده بسازیم

اگر قصد ساختن توکنی با کاربردهای پیشرفته دارید که به اکوسیستم DAPP متصل باشد، به گروهی حرفه‌ای از توسعه‌دهندگان بلاکچین نیاز خواهید داشت.

قدم اول: ویژگی‌های توکن خود را مشخص کنید

پیش از هر تصمیم دیگری باید مشخص کنید که توکن شما قصد انجام چه‌کاری را دارد. اگر توکنی معمولی بر پایه ERC-20 است که قصد جذب سرمایه‌گذاران را دارد، تنها لازم است ویژگی‌های ذاتی توکن های ERC-20 را داشته باشد و به تغییرات عمده‌ای نیاز نخواهید داشت. این ویژگی‌های ذاتی شامل موارد زیر هستند:

• تعیین ظرفیت کل توکن
• اسم توکن، نماد و تعداد اعشار آن
• تعیین تعدادی از کاربردهای جانبی برای چک کردن موجودی در آدرس‌ها، امکان انجام و تأیید تراکنش‌ها

اگر توکن شما NFT است، پارامترهای شما کمی متفاوت خواهد بود، مثلاً تعیین کردن صاحبان توکن های غیر مثلی. همان‌طور که گفتیم ابزارهای زیادی برای ساختن این توکن های ساده وجود دارد. اما اگر به ساختن توکن پیشرفته‌تری تمایل دارید، از گروهی که در توسعه بلاکچین فعالیت دارد، کمک تخصصی بگیرید.

قدم دوم: توسعه قرارداد هوشمند

قرارداد هوشمند چیست؟ مختصر بگوییم که هر توکن رمزنگاری‌شده‌ای به‌وسیله قراردادی هوشمند مدیریت می‌شود. این قراردادها جزئی از نرم‌افزاری هستند که روی بلاکچین اجرا می‌شوند. پس برای ساختن توکن خود باید قرارداد هوشمندی را کد نویسی کنید.

اتریوم اولین بلاکچینی بود که قراردادهای هوشمند را معرفی کرد و احتمالاً دلیل اصلی توسعه و اجرای اکثر توکن ها روی این شبکه نیز همین موضوع است.

هنگامی‌که شما در حال استفاده از وب‌سایت‌های سازنده توکن هستید باید مراقب این موضوع باشید که در همان زمان که شما قراردادهای هوشمندتان را برای ساختن توکن به این وب‌سایت وارد می‌کنید، آن‌ها در پس‌زمینه در حال اجرا و بارگذاری آن روی بلاکچین هستند. پس توجه تان را بیشتر کنید تا اشتباهی رخ ندهد.

حال این سؤال پیش می‌آید که این قراردادهای هوشمند چه می‌کنند؟ آن‌ها روی بلاکچین اجراشده و پروژه‌های دیفای و برنامه‌های غیرمتمرکز را شکل می‌دهند تا کاربران بتوانند به‌وسیله تراکنش‌ها با توکن ها تعامل کنند.

این قراردادهای هوشمند می‌توانند واقعاً هوشمند باشند، بسیار هوشمندتر از آن‌هایی که برای ICO ها استفاده می‌شود. به همین دلیل است که شما می‌توانید توکن های فوق پیشرفته‌ای با آن‌ها توسعه دهید. اگر تصمیم به استخدام تیم توسعه‌ای برای ساختن توکن خود گرفتید، موارد زیر را مدنظر خود داشته باشید:

• آیا قصد نوشتن قراردادی تغییرناپذیر دارم؟ یا گزینه‌ای را برای تغییر سریع در آینده برای خودم باقی می‌گذارم؟

این مورد بسیار مهم است. طرفداران کریپتو عاشق برنامه‌هایی (یا کوین‌ها و توکن) کاملاً غیرمتمرکز هستند که هیچ کلید مدیریتی، برای دسترسی به درب‌های پشتی قرارداد در آن وجود نداشته باشد. هرچه نباشد وعده اصلی فناوری بلاکچین غیرمتمرکز بودنش است. تصور کنید شما قصد توسعه توکنی برای جامعه محدودی داشته باشید، برای مثال خدمت‌رسانی به کلینیک‌های درمانی. در چنین مواردی راهکار تغییرناپذیری منطقی به نظر می‌رسد.

• آیا برای توکن رمزنگاری‌شده‌ام قصد ایجاد ویژگی‌های اضافه‌ای مانند استِیک شدن را نیز دارم؟

برخی از توکن ها منطق‌های عجیب‌وغریبی هنگام استیک شدن دارند. برای مثال قرارداد می‌تواند کل توکن های استیک شده را بسوزاند، همه آن‌ها را از استخر نقدینگی فعلی پاک کند یا کوین‌های جدیدی را بسازد و به‌عنوان سود بعد از استیک به کاربر بدهد.

قابلیت‌های پیشرفته بسیاری برای اجرا کردن در قراردادهای هوشمند وجود دارد، مانند ساختن توکنی قابل پرداخت که می‌تواند فرآیند پرداخت به خدمات و مدیریت عضویت‌ها را ساده‌سازی کند.

• آیا توکن رمزنگاری‌شده من نیازی به انتصاب مالکین دارد؟

حوزه بلاکچین این روزها مانند غرب وحشی است. افراد می‌توانند آدرس‌های قرارداد هوشمند شما را کشف کنند و دارایی رمزنگاری‌شده خود را (که حتی قرارداد شما ممکن است از آن نوع پشتیبانی نکند) به‌اشتباه به‌حساب شما بفرستند. این دارایی برای همیشه از بین می‌رود. اما شما می‌توانید در قراردادهای هوشمند خود این موضوع را پیش‌بینی کنید تا راه‌های ثانویه‌ای برای جلوگیری از این اتفاقات وجود داشته باشد.

هنگام کار بر روی قراردادهای هوشمند، ممکن است سؤالات بسیار زیادی ذهن شما را درگیر کند. مهم‌ترین نکته این است که قرارداد شما منطقی باشد، رفتار آن چگونه باشد و اینکه آیا مشتریان بیشتری را به سمت اکوسیستم DAPP شما سوق می‌دهد؟ مردم احتمالاً دارایی تزئینی که آن‌ها را به استفاده از نرم‌افزار دعوت نکند را نادیده می‌گیرند.

قدم سوم: QA را روی شبکه‌ای آزمایشی اجرا کنید

وقتی‌که قرارداد هوشمندی را برای توکن کریپتویی خود اجرا می‌کنید، این نکته را به یاد داشته باشید که جایگزینی آن درصورتی‌که مشکل یا باگی وجود داشته باشد، فرآیندی سخت و پیچیده خواهد بود. پس چندین بار قرارداد خود را روی بلاکچین های آزمایشی مانند RINKEBY و ROPSTEN محک بزنید.

توسعه‌دهندگان شما ممکن است از ابزارهایی مانند SAFEMATH استفاده کنند. این ابزار کتابخانه‌ای مستحکم است که کدهای شما را از اشتباهات محاسباتی حفاظت می‌کند. این روش قطعاً برای مواجه نشدن با خطاهای آدرس گذاری مفید خواهد بود.

قدم چهارم: اجرا بر روی بلاکچین

اجرای قرارداد هوشمند شما بر روی بلاکچین اصلی، از دیگر مراحل ساده‌تر خواهد بود. بسته به ابزاری که توسعه‌دهندگان شما از آن بهره می‌برند، تنها لازم است تراکنشی را با کدهای گردآوری‌شده قراردادتان ارسال کنید، ولی آدرس گیرنده بخصوصی را مشخص نکنید تا کدهای شما روی شبکه جای بگیرند. این بخش تنها چند کلیک ساده می‌خواهد و جایی برای نگرانی نیست.

درهرصورت مطمئن شوید که قرارداد شما قبل از اجرا روی شبکه اصلی (اتریوم) بدون هیچ خطایی روی شبکه آزمایشی (در این شبکه کاربران می‌توانند توکن ارسال و دریافت کنند و دیگر قابلیت‌های اجرایی قرارداد خود را مورد آزمایش قرار دهند) کار کند.

ساختن توکن رمزنگاری‌شده چه مقدار هزینه دارد؟

نکته‌ای که در توسعه توکنی کریپتویی اهمیت دارد این است که شما در حال طراحی آیکون و نمادی ساده نیستید. بلکه برنامه غیرمتمرکزی را بر اساس سازوکارهای مالی طراحی می‌کنید و توکن شما مانند بنزینی است که در این خودرو می‌ریزید تا به مقصد از پیش تعریف‌شده خود برسید. به همین ترتیب توکن ها به مشتریان شما کمک می‌کنند تا به‌صورت ایمن در برنامه دیفای شما راهنمایی شوند.

هزینه ساخت و توسعه توکن رمزنگاری‌شده سطح متوسط برای DAPP ها حدود ۱۶۰ هزار دلار خواهد بود. درحالی‌که اجرا و راه‌اندازی توکن روی بلاکچین با حداقل قابلیت‌ها، از حدود ۴۰ هزار دلار به بالا بسته به قابلیت‌های توکن هزینه در بر خواهد داشت.

همان‌طور که مشخص است هزینه نهایی پروژه شما به گروه توسعه‌دهنده، قابلیت‌ها و ویژگی‌های توکن و شبکه‌ای که روی آن قراردادهای خود را اجرا می‌کنید بستگی دارد.